Αγανακτισμένοι Πολίτες

Τελευταία ζούμε μια κατάσταση πρωτόγνωρη για μας τους καλοβολεμένους νεοέλληνες του καναπέ, όπως μας κατάντησαν οι πολιτικοί άντρες της χώρας μας. Έπρεπε να θιχτούμε απ τη πρόκληση, πρόσκληση του ισπανικού λαού για να ενεργοποιηθούμε. Η αυθόρμητη προσέλευση του κόσμου στις πλατείες γι αυτή την «ειρηνική επανάσταση» έφερε μεταξύ άλλων και το τραγικό σύνθημα «να καεί, να καεί το μπου….. η βουλή». Σύνθημα που δεν έφτιαξε κάνεις επαγγελματίας επικοινωνιολόγος κανένα ψηφοκαπηλευτηκό πολιτικό κόμμα. Ένα σύνθημα που εκφράζει το συναίσθημα αγανάκτησης του λαού απέναντι στα πολιτικά πρόσωπα που έχει επιλέξει, εκλέξει εδώ και δεκαετίες για να τον εκπροσωπούν.

Η δημοκρατία γεννήθηκε απ το νομοθέτη Σόλωνα όταν δια νόμου χάρισε τα χρέη των φτωχών προς τους πλουσίους .Στη σημερινή δημοκρατία συνεχώς αυξάνει ο αριθμός των φτωχών και το χρέος τους προς τους πλούσιους. Η δημοκρατία του Περικλή εξοστρακίζει τους απαθείς τους μη συμμετέχοντες στα της πόλης. Η σημερινή εκδοχή της δημοκρατίας δημιουργεί λαό απαθή, αδιάφορο, ανίκανο να σκεφτεί, αδύναμο να δράσει.

Αγανακτώ θα πει ότι καταλαμβάνομαι από δικαιολογημένο συναίσθημα θυμού και οργής επειδή αδικούμαι, επειδή εξαντλούμαι, επειδή γίνομαι αποδέκτης κακής συμπεριφοράς κάποιου άλλου. Τελευταία έχει αυξηθεί δραματικά ο αριθμός ατυχημάτων και αυτοκτονιών. Οι άνθρωποι είναι σκυθρωποί και αγέλαστοι.  Κάνεις δε βλέπει αισιόδοξα το μέλλον ,δε σχεδιάζει,  δεν οραματίζεται. Οι πολίτες ακούν τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων να διασπείρουν φόβο και απελπισία παρά να ενημερώνουν.O πολίτης καταθλιμμένος απ το αδιέξοδο δε μπορεί να σκεφτεί τίποτε άλλο από το πως θα καλύψει τα πάγια έξοδα του.

Η κατάθλιψη είναι το καλύτερο μέσο μαζικής καταστολής. Ο λαός οδηγείται στην απάθεια και γίνεται πειθήνιο όργανο προς χρήση απ τους ισχυρούς .Όμως χρειάστηκε ένα διαδικτυακό μήνυμα για να ξεπηδήσει η αγανάκτηση. Μπορεί να αναρωτηθεί κάνεις, τόσο καιρό δεν υπήρχε; Βεβαία  υπήρχε αλλά η όποια αντίδραση γινόταν ήταν πάντα υπό το κράτος της κομματικής επιβολής πχ πανελλαδικές απεργίες συνδικαλιστικά οργανωμένες από κομματικούς επαγγελματίες συνδικαλιστές.E εσείς πολιτικοί και πολιτικάντηδες, κάνεις δε σας πιστεύει πια. Ο κόσμος έχει καταλάβει ότι η έννοια πολιτικό κόμμα είναι κάτι που μας χωρίζει άρα μας αποδυναμώνει ενώ έννοια πολίτης είναι αυτή που μας ενώνει, είναι η ταυτότητα  μας .Είμαι Έλληνας. Ανεξάρτητα απ το χρώμα του ψηφοδελτίου που επιλέγω κάθε τέσσερα χρόνια η έννοια Έλληνας είναι μεγάλη και διαχρονική και μας χωρά όλους, ενώ η έννοια κόμμα είναι μικρή με αρχή και τέλος.

Σα λαός εμείς οι Έλληνες αδρανήσαμε. Εμπιστευτήκαμε το πολίτευμα μας .Δημοκρατία. Ένα πολίτευμα που για να λειτουργήσει απαιτεί ωριμότητα  και ευθύνη .Εκλέγουμε τους αντιπροσώπους που έχουν τη γνώση την ικανότητα και τη θεσμική ισχύ να προασπίσουν τη ταυτότητα μας, τη ζωή μας, τα συμφέροντα μας .Πιστεύαμε προφανώς μέσα μας ότι οι πολιτικοί άντρες κάτι θα είχαν μέσα τους απ τον Ιωάννη Καποδίστρια. Όμως εξαπατηθήκαμε. Οι εκλεγμένοι  εκπρόσωποι μας λειτούργησαν στη μεταπολιτευτική Ελλάδα πρώτα ως κομματικοί υπάλληλοι και δευτερευόντως ως Έλληνες. Έδωσαν προτεραιότητα σ αυτό που μας χωρίζει, το κόμμα, και έβαλαν δεύτερο αυτό που μας ενώνει, το Έλληνας. Πολιτικοί άντρες  ιδιοτελείς που έβαλαν το προσωπικό τους συμφέρον ακόμα και πάνω απ το κομματικό που τους έτρεφε, και τελευταίο το Ελληνικό .Επί πολλά χρόνια βλέπουμε τους εκλεκτούς τριακόσιους να συμφωνούν μόνο σ ένα πράγμα, την αύξηση της βουλευτικής αποζημίωσης.

Ο κόσμος έχασε την εμπιστοσύνη του στο πολιτικό σύστημα και στους εκλεγμένους αντιπροσώπους το .Οι πολιτικοί άντρες δε γίνονται πλέον πιστευτοί ότι και να λένε. Κάνεις δε ξέρει τι είναι αλήθεια τι ψέματα, τι είναι προς το συμφέρον του τι όχι. Ο κόσμος βιώνει ένα συναισθηματικό χάος. Χάος που έφερε κατάθλιψη και αγανάκτηση. Αγανάκτηση δεν ήρθε απ το χρέος.Κ άθε μέρα ακούμε για περικοπές και αύξηση της φορολογίας και για το πόσα χρωστάνε τα εγγόνια μας που δεν έχουν γεννηθεί ακόμα. Είμαστε λαός φιλότιμος και περήφανος. Αν όντως χρωστούσαμε θα τα πληρώναμε .Δεν είναι η πρώτη φορά εξ αλλού που συμβαίνει αυτό στην ιστορία μας. Την αγανάκτηση την έφερε η αδικία και η εξαπάτηση των δικών μας ανθρώπων .Οι πολιτικοί έχουν χρησιμοποιήσει τους πόρους της χωράς για ιδιοτελείς σκοπούς και τώρα ζητούν απ το λαό να κάνει θυσίες για το δικό του συμφέρον.

Πρέπει οι κύριοι αυτοί να ξέρουν ότι η εθνική κατάθλιψη που έχουν δημιουργήσει και διασπείρει και η εθνική οργή που σιγοβράζει είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ένα νόμισμα που τώρα είναι στον αέρα και πέφτει σα τη πορεία της οικονομίας της χώρας. Όταν πέσει είναι άγνωστο από πια πλευρά θα πέσει, και απρόβλεπτο το τι θα επακολουθήσει.

 

Κώστας Συμιακάκης